April 5, 2020
GOSPEL READING: [Mark 10:32–45]
Jesus a Third Time Predicts His Death and Resurrection
32 Now they were on the road, going up to Jerusalem, and Jesus was going before them;
and they were amazed. And as they followed they were afraid. Then He took the twelve
aside again and began to tell them the things that would happen to Him: 33 “Behold, we
are going up to Jerusalem, and the Son of Man will be betrayed to the chief priests and
to the scribes; and they will condemn Him to death and deliver Him to the
Gentiles; 34 and they will mock Him, and [a]scourge Him, and spit on Him, and kill Him.
And the third day He will rise again.”
Greatness Is Serving 35 Then James and John, the sons of Zebedee, came to Him, saying, “Teacher, we want You to do for us whatever we ask.” 36 And He said to them, “What do you want Me to do for you?” 37 They said to Him, “Grant us that we may sit, one on Your right hand and the other on Your left, in Your glory.” 38 But Jesus said to them, “You do not know what you ask. Are you able to drink the cup that I drink, and be baptized with the baptism that I am baptized with?” 39 They said to Him, “We are able.” So Jesus said to them, “You will indeed drink the cup that I drink, and with the baptism I am baptized with you will be baptized; 40 but to sit on My right hand and on My left is not Mine to give, but it is for those for whom it is prepared.” 41 And when the ten heard it, they began to be greatly displeased with James and John. 42 But Jesus called them to Himself and said to them, “You know that those who are considered rulers over the Gentiles lord it over them, and their great ones exercise authority over them. 43 Yet it shall not be so among you; but whoever desires to become great among you shall be your servant. 44 And whoever of you desires to be first shall be slave of all. 45 For even the Son of Man did not come to be served, but to serve, and to give His life a ransom for many.” *** ПЕТТА НЕДЕЛА ОД ВЕЛИГДЕНСКИОТ ПОСТ – НЕДЕЛА НА СВЕТА МАРИЈА ЕГИПЕТСКА ЕВАНГЕЛСКО ЧЕТИВО: (Марко 10, 32-45) 32. Кога беа на пат, искачувајќи се за Ерусалим, Исус одеше пред нив, а тие беа уплашени, па, врвејќи по Него, се боеја. И кога ги повика повторно дванаесетте, почна да им зборува за она што ќе се случи со Него. 33. Ете, се искачуваме кон Ерусалим и Синот Човечки ќе биде предаден на првосвештениците и книжниците, и ќе Го осудат на смрт и ќе Го предадат на незнабошците. 34. И ќе Го исмеат, и ќе Го бијат, и ќе Го плукаат, и ќе Го убијат, и на третиот ден ќе воскресне. 35. Тогаш пристапија кон Него Зеведеевите синови, Јаков и Јован, и рекоа: „Учителе, сакаме да ни направиш она, што ќе побараме.” 36. Он ги праша: „Што сакате да ви направам?” 37. А тие Му одговорија: „Дај ни да седнеме до Тебе, едниот оддесно, а другиот одлево, во славата Твоја.” 38. Но Он им рече: „Не знаете што барате. Можете ли да ја испиете чашата што ја пијам Јас и да се крстите со крштавањето, со кое се крштавам Јас?” 39. Тие одговорија: „Можеме.” А Исус им рече: „Чашата, што ја пијам Јас, ќе ја пиете и вие, и со крштавањето, со кое се крштавам Јас, ќе се крстите; 40. но, да позволам да се седи од Мојата десна или лева страна, не зависи од Мене; тоа е за оние, за кои е приготвено.” 41. Десетте, пак, штом го чуја тоа, негодуваа против Јакова и Јована. 42. А Исус, кога ги повика, им рече: „Знаете дека оние, што се сметаат кнезови народни, господарат над нив, и управниците управуваат над нив. 43. Но меѓу вас нека не биде така; а кој меѓу вас сака да биде поголем, нека ви биде слуга; 44. и кој сака меѓу вас да биде прв, нека ви биде роб на сите. 45. Зашто и Синот Човечки не дојде за да Му служат, но да послужи и да ја даде душата Своја за откуп на мнозина.” *** ON THE SUNDAY OF ST MARY OF EGYPT In the Name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit. At the end of the coming week Great Lent will be over. Next Saturday is Lazarus Saturday, which is followed by Palm Sunday, the Entry of our Lord into Jerusalem, and then by Passion Week. However, today we commemorate another entry into Jerusalem, not the Entry into Jerusalem of our Lord, but the entry into Jerusalem of Mary of Egypt. Who was she and what is her significance today?
Born in Alexandria in Egypt in the middle of the fifth century, as a young girl Mary fell into the vice of prostitution. For seventeen years, from the age of 12 until the age of 29, she lived the life of a harlot. However, once finding herself in Jerusalem, out of curiosity, she went to see the Precious Cross of Christ. She found that she was unable to enter the church where St Helen had placed the Cross, for some invisible force prevented her from entering in. So frightened was she at this that she asked the Mother of God through an icon at the entrance to the church, why this was. The Mother of God replied to her that Mary first needed to repent and obey her. Only after promising to do this was Mary allowed to enter the church in Jerusalem. After then entering and venerating the Cross, Mary heard the Mother of God telling her: 'If you cross the Jordan, you will find true peace'.
So shaken was Mary by these events that she did indeed forsake all her old life and, having taken communion, she crossed the Jordan, and went to live there in the desert. We do not know the exact details of her day-to-day life, but we do know that she dwelt there as a hermitess, eating plants, living in torments and struggle with passionate thoughts, and eventually obtaining the grace to work miracles, crossing the Jordan as if on dry land. She lived naked and became withered and emaciated, as we can see in the icon of her, but nevertheless she survived there for some forty-eight years. Then she was discovered by a pious monk, Zosimas, who is portrayed in the icon together with her. It was to him that she related her life which we have today.
The Life of St Mary teaches us many things. Perhaps the first and most obvious lesson we can learn from her is that we should never judge, never pre-judge. Who will be saved? It is impossible to answer this question, for it is never too late to repent, even for us. Humanly speaking, when we consider the life of Mary until her twenty-ninth year, we might think that salvation had become impossible for her.
And yet the service to her calls her 'the greatest of saints'. Humanly speaking, we are condemned; but by the grace of God everything, including the height of repentance, is possible. No man has the right to judge another.
The Life of St Mary of Egypt also teaches us something about human nature. In each of us there is the desire for worldly pleasures, for amusement and entertainment, for food and drink, for the pleasures of the senses. But there is also the desire for pleasures of a higher sort, pleasures that are lasting, which we may call joys. Those joys are so much higher than the fleeting pleasures of the senses that they alone constitute the path to lasting happiness. Societies which are devoted only to the satisfaction of the pleasures of the senses, pleasure-seeking societies, are societies without lasting joys, they are full of sad faces. The Life of St Mary teaches us that the values of the Church are quite different from those of the world. She went out into the desert and had nothing, no friends, no home, no possessions, no clothes and hardly any food and drink. The world looked for pleasure, the satisfaction of the senses, money and power, but St Mary was moneyless and powerless in the world. Today's Gospel confirms the choice of St Mary, for it says that those who wish to be great must be servants. This is upside down from all the ways of this world. But our Lord preached this and like Him St Mary lived this. Indeed, as we have already said, the Church calls St Mary 'the greatest of saints'. The use of this word 'great' may surprise. In everyday life, we use 'great' in other meanings. The world speaks of 'great politicians', 'great soldiers', great film-stars', 'great performances by sportsmen', 'a great holiday', 'a great car', 'a great amount of money'. But the Church calls St Mary 'great' and a thousand and a half years after she lived we ask for her prayers, but not for those of any politician or soldier or film-star or sportsman. Let us think more carefully before next we utter this word 'great'. And as this last week of Great Lent begins, let us also ponder on the words of the Mother of God, which led Mary to her salvation through repentance and her greatness: 'If you cross the Jordan, you will find true peace'. These mysterious words are today also addressed to each of us; the interpretation of their mystery is open to the souls of each of us, but only if we ask the Mother of God and St Mary to guide us.
And then we shall find our own 'entry into Jerusalem'. Holy Mother Mary, pray to God for us! Amen. *** SOMETHING TO CONTEMPLATE The sinful woman, upon hearing that the Saviour was in the house of Simon, came there with an alabaster box of ointment. Moving toward the feet of the Lord from behind Him, she started to cry and washed His feet with her tears, then wiped them with her hair, kissed them and anointed them with myrrh (cf. Luke 7:36–39). She did not say anything; she only acted, and through her actions revealed a most tender love for the Lord. Because of this it was spoken of her: Her sins, which are many, are forgiven; for she loved much (Luke 7:47). Oh, when will we talk less and act more, and through our actions witness our love for the Lord? You might say, “If He were here I would be ready now to do all for Him.” But He is here, invisible in His person, but visible in all Christians, most of all in the needy. Anoint the invisible Lord with loving prayer of the heart and mind; and, for His sake, do everything possible for the needy, and you will be doing this for God. *** ЗА РАСУДУВАЊЕ Една грешна жена, откако слушна дека Спасителот е во куќата на Симон, дојде таму со алабастерен сад за помажување. Откако Му се приближи на Господа, почна да плаче и ги изми нозете Нагови со солзи, а потоа ги избриша со косата своја, ги бакна и ги помажа со миро (Лука 7, 36-39). Таа не рече ништо. Само направи дело, а преку тоа – ја покажа својата најсрдечна љубов кон Господа. Поради тоа, за неа беше речено: „ И` се простуваат гревовите нејзини, а тие беа многу; зашто, таа љубеше многу“ ( Лука 7, 47). О, колку е убаво кога и ние би зборувале помалку, а би правеле повеќе, а преку тоа да ја посведочиме својата љубов кон Господа! Можете да речете: „Кога Он би бил овде, подготвен сум да направам се` за Него.“ Но, Он е овде, невидлив во Својата личност, но видлив во сите христијани, најмногу во сиромашните. Помажете Го невидливиот Господ со љубовна молитва на умот и срцето; и, поради Него, направете се` што е можно за сиромашните, па така, тоа ќе го направите за Бога. *** Житието на Света Марија Египетска Житието на оваа светителка го напиша ерусалимскиот патријарх Св. Софрониј. Еден свештеномонах, старецот Зосим, се оддалечи еднаш за време на Чесниот Пост во Задјорданската пустина на растојание од дванаесет дена одење. Одеднаш здогледа едно човечко суштество, суво, голо во телото, со коса бела како снег, кое веднаш почна да бега од погледот на Зосим. Старецот долго трчаше додека онаа човечка прилика не прилегна во потокот и не викна: „Авво Зосиме, прости ми заради Господ, не можам да ти се обратам, зашто сум гола жена!“ Тогаш Зосим ѝ ја дофрли својата горна наметка и таа му се јави. Старецот беше застрашен од звукот на своето име што го изговорија усните на таа непозната жена. На негово долго настојување жената му го раскажа своето житие. Таа била родена во Мисир и од својата дванаесетта година почнала да живее развратно во Александрија и во разврат поминала цели седумнаесет години. Гонета од блудниот телесен оган еден ден седнала на кораб што пловел за Ерусалим. Кога пристигнала во Светиот Град, посакала и таа да влезе в црква и да му се поклони на Чесниот Крст, но некоја невидлива сила ја задржувала и не ѝ допуштала да влезе. Во голем страв погледнала во иконата на Пресвета Богородица во припратата на црквата, молејќи се кон Пречистата да ѝ дозволи да влезе и да го целива Чесниот Крст, исповедајќи ја својата грешност и нечистотија, а ветувајќи дека по ова ќе појде таму каде што ќе ја упати Богородица. Тогаш ѝ било дозволено да влезе в црква. Откако го целивала Чесниот Крст повторно излегла во припратата пред иконата и и` се заблагодарила на Пресвета Богородица, но во тој миг чула глас: „Ако го преминеш Јордан, ќе најдеш мир!“ Таа веднаш купила три леба и тргнала кон Јордан, каде што стигнала истата вечер. Утредента се причестила во манастирот на Св. Јован и ја преминала реката. Во пустината поживеала цели четириесет и осум години, во преголеми маки, во страв, во борба со страсните помисли како со диви ѕверови. Се хранела со зелје. Сега таа го замоли Свети Зосим идната година да дојде на брегот на Јордан и да ѝ донесе Причест, ветувајќи му дека ќе дојде да се причести. Следната година авва Зосим дојде на брегот носејќи ѝ Света Причест, а се чудеше како светителката ќе го премине Јордан. Во тој миг виде на блесокот од месечината дека таа дојде до реката, ја прекрсти и појде по водата како по суво. Кога ја причести, го замоли идната година да дојде кај истиот оној поток каде што се видоа првпат. Авва Зосим појде и на она место го најде нејзиното мртво тело, а над главата натпис: „Погребај го, авво Зосиме, на ова место телото на смирената Марија, предај му го правот на правот, се преставив на први април, во ноќта на спасоносното Христово страдање, по причестувањето со Божествените Тајни“. Од овој натпис авва Зосим го дозна прво нејзиното име, а второ страшното чудо дека таа претходната година, истата онаа ноќ кога се причести, стасала до овој поток до којшто тој мораше да патува дваесет дена. Вака Зосим го погреба телото на чудесната Светителка Марија Египетска. А кога се врати во манастирот, ја раскажа целата историја на нејзиниот живот и чудото коешто самиот го виде од неа. Така ја прослави Господ покајаната грешница. Света Марија се споменува и во петтата недела на Чесниот Пост. Во тие денови Црквата им ја предочува на верните како пример за покајание. Се упокои во Господ околу 530 година. Jesus a Third Time Predicts His Death and Resurrection 32 Now they were on the road, going up to Jerusalem, and Jesus was going before them; and they were amazed. And as they followed they were afraid. Then He took the twelve aside again and began to tell them the things that would happen to Him: 33 “Behold, we are going up to Jerusalem, and the Son of Man will be betrayed to the chief priests and to the scribes; and they will condemn Him to death and deliver Him to the Gentiles; 34 and they will mock Him, and [a]scourge Him, and spit on Him, and kill Him. And the third day He will rise again.” Greatness Is Serving 35 Then James and John, the sons of Zebedee, came to Him, saying, “Teacher, we want You to do for us whatever we ask.” 36 And He said to them, “What do you want Me to do for you?” 37 They said to Him, “Grant us that we may sit, one on Your right hand and the other on Your left, in Your glory.” 38 But Jesus said to them, “You do not know what you ask. Are you able to drink the cup that I drink, and be baptized with the baptism that I am baptized with?” 39 They said to Him, “We are able.” So Jesus said to them, “You will indeed drink the cup that I drink, and with the baptism I am baptized with you will be baptized; 40 but to sit on My right hand and on My left is not Mine to give, but it is for those for whom it is prepared.” 41 And when the ten heard it, they began to be greatly displeased with James and John. 42 But Jesus called them to Himself and said to them, “You know that those who are considered rulers over the Gentiles lord it over them, and their great ones exercise authority over them. 43 Yet it shall not be so among you; but whoever desires to become great among you shall be your servant. 44 And whoever of you desires to be first shall be slave of all. 45 For even the Son of Man did not come to be served, but to serve, and to give His life a ransom for many.” *** ПЕТТА НЕДЕЛА ОД ВЕЛИГДЕНСКИОТ ПОСТ – НЕДЕЛА НА СВЕТА МАРИЈА ЕГИПЕТСКА ЕВАНГЕЛСКО ЧЕТИВО: (Марко 10, 32-45) 32. Кога беа на пат, искачувајќи се за Ерусалим, Исус одеше пред нив, а тие беа уплашени, па, врвејќи по Него, се боеја. И кога ги повика повторно дванаесетте, почна да им зборува за она што ќе се случи со Него. 33. Ете, се искачуваме кон Ерусалим и Синот Човечки ќе биде предаден на првосвештениците и книжниците, и ќе Го осудат на смрт и ќе Го предадат на незнабошците. 34. И ќе Го исмеат, и ќе Го бијат, и ќе Го плукаат, и ќе Го убијат, и на третиот ден ќе воскресне. 35. Тогаш пристапија кон Него Зеведеевите синови, Јаков и Јован, и рекоа: „Учителе, сакаме да ни направиш она, што ќе побараме.” 36. Он ги праша: „Што сакате да ви направам?” 37. А тие Му одговорија: „Дај ни да седнеме до Тебе, едниот оддесно, а другиот одлево, во славата Твоја.” 38. Но Он им рече: „Не знаете што барате. Можете ли да ја испиете чашата што ја пијам Јас и да се крстите со крштавањето, со кое се крштавам Јас?” 39. Тие одговорија: „Можеме.” А Исус им рече: „Чашата, што ја пијам Јас, ќе ја пиете и вие, и со крштавањето, со кое се крштавам Јас, ќе се крстите; 40. но, да позволам да се седи од Мојата десна или лева страна, не зависи од Мене; тоа е за оние, за кои е приготвено.” 41. Десетте, пак, штом го чуја тоа, негодуваа против Јакова и Јована. 42. А Исус, кога ги повика, им рече: „Знаете дека оние, што се сметаат кнезови народни, господарат над нив, и управниците управуваат над нив. 43. Но меѓу вас нека не биде така; а кој меѓу вас сака да биде поголем, нека ви биде слуга; 44. и кој сака меѓу вас да биде прв, нека ви биде роб на сите. 45. Зашто и Синот Човечки не дојде за да Му служат, но да послужи и да ја даде душата Своја за откуп на мнозина.” *** ON THE SUNDAY OF ST MARY OF EGYPT In the Name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit. At the end of the coming week Great Lent will be over. Next Saturday is Lazarus Saturday, which is followed by Palm Sunday, the Entry of our Lord into Jerusalem, and then by Passion Week. However, today we commemorate another entry into Jerusalem, not the Entry into Jerusalem of our Lord, but the entry into Jerusalem of Mary of Egypt. Who was she and what is her significance today?
Born in Alexandria in Egypt in the middle of the fifth century, as a young girl Mary fell into the vice of prostitution. For seventeen years, from the age of 12 until the age of 29, she lived the life of a harlot.
However, once finding herself in Jerusalem, out of curiosity, she went to see the Precious Cross of Christ. She found that she was unable to enter the church where St Helen had placed the Cross, for some invisible force prevented her from entering in. So frightened was she at this that she asked the Mother of God through an icon at the entrance to the church, why this was. The Mother of God replied to her that Mary first needed to repent and obey her. Only after promising to do this was Mary allowed to enter the church in Jerusalem. After then entering and venerating the Cross, Mary heard the Mother of God telling her: 'If you cross the Jordan, you will find true peace'.
So shaken was Mary by these events that she did indeed forsake all her old life and, having taken communion, she crossed the Jordan, and went to live there in the desert. We do not know the exact details of her day-to-day life, but we do know that she dwelt there as a hermitess, eating plants, living in torments and struggle with passionate thoughts, and eventually obtaining the grace to work miracles, crossing the Jordan as if on dry land. She lived naked and became withered and emaciated, as we can see in the icon of her, but nevertheless she survived there for some forty-eight years. Then she was discovered by a pious monk, Zosimas, who is portrayed in the icon together with her. It was to him that she related her life which we have today.
The Life of St Mary teaches us many things. Perhaps the first and most obvious lesson we can learn from her is that we should never judge, never pre-judge. Who will be saved? It is impossible to answer this question, for it is never too late to repent, even for us. Humanly speaking, when we consider the life of Mary until her twenty-ninth year, we might think that salvation had become impossible for her. And yet the service to her calls her 'the greatest of saints'. Humanly speaking, we are condemned; but by the grace of God everything, including the height of repentance, is possible. No man has the right to judge another.
The Life of St Mary of Egypt also teaches us something about human nature. In each of us there is the desire for worldly pleasures, for amusement and entertainment, for food and drink, for the pleasures of the senses. But there is also the desire for pleasures of a higher sort, pleasures that are lasting, which we may call joys. Those joys are so much higher than the fleeting pleasures of the senses that they alone constitute the path to lasting happiness. Societies which are devoted only to the satisfaction of the pleasures of the senses, pleasure-seeking societies, are societies without lasting joys, they are full of sad faces. The Life of St Mary teaches us that the values of the Church are quite different from those of the world. She went out into the desert and had nothing, no friends, no home, no possessions, no clothes and hardly any food and drink. The world looked for pleasure, the satisfaction of the senses, money and power, but St Mary was moneyless and powerless in the world. Today's Gospel confirms the choice of St Mary, for it says that those who wish to be great must be servants. This is upside down from all the ways of this world. But our Lord preached this and like Him St Mary lived this.
Indeed, as we have already said, the Church calls St Mary 'the greatest of saints'. The use of this word 'great' may surprise. In everyday life, we use 'great' in other meanings. The world speaks of 'great politicians', 'great soldiers', great film-stars', 'great performances by sportsmen', 'a great holiday', 'a great car', 'a great amount of money'. But the Church calls St Mary 'great' and a thousand and a half years after she lived we ask for her prayers, but not for those of any politician or soldier or film-star or sportsman. Let us think more carefully before next we utter this word 'great'. And as this last week of Great Lent begins, let us also ponder on the words of the Mother of God, which led Mary to her salvation through repentance and her greatness: 'If you cross the Jordan, you will find true peace'. These mysterious words are today also addressed to each of us; the interpretation of their mystery is open to the souls of each of us, but only if we ask the Mother of God and St Mary to guide us. And then we shall find our own 'entry into Jerusalem'. Holy Mother Mary, pray to God for us!
Amen. *** SOMETHING TO CONTEMPLATE The sinful woman, upon hearing that the Saviour was in the house of Simon, came there with an alabaster box of ointment. Moving toward the feet of the Lord from behind Him, she started to cry and washed His feet with her tears, then wiped them with her hair, kissed them and anointed them with myrrh (cf. Luke 7:36–39). She did not say anything; she only acted, and through her actions revealed a most tender love for the Lord. Because of this it was spoken of her: Her sins, which are many, are forgiven; for she loved much (Luke 7:47). Oh, when will we talk less and act more, and through our actions witness our love for the Lord? You might say, “If He were here I would be ready now to do all for Him.” But He is here, invisible in His person, but visible in all Christians, most of all in the needy. Anoint the invisible Lord with loving prayer of the heart and mind; and, for His sake, do everything possible for the needy, and you will be doing this for God.
*** ЗА РАСУДУВАЊЕ Една грешна жена, откако слушна дека Спасителот е во куќата на Симон, дојде таму со алабастерен сад за помажување. Откако Му се приближи на Господа, почна да плаче и ги изми нозете Нагови со солзи, а потоа ги избриша со косата своја, ги бакна и ги помажа со миро (Лука 7, 36-39). Таа не рече ништо. Само направи дело, а преку тоа – ја покажа својата најсрдечна љубов кон Господа. Поради тоа, за неа беше речено: „ И` се простуваат гревовите нејзини, а тие беа многу; зашто, таа љубеше многу“ ( Лука 7, 47). О, колку е убаво кога и ние би зборувале помалку, а би правеле повеќе, а преку тоа да ја посведочиме својата љубов кон Господа! Можете да речете: „Кога Он би бил овде, подготвен сум да направам се` за Него.“ Но, Он е овде, невидлив во Својата личност, но видлив во сите христијани, најмногу во сиромашните. Помажете Го невидливиот Господ со љубовна молитва на умот и срцето; и, поради Него, направете се` што е можно за сиромашните, па така, тоа ќе го направите за Бога. *** Житието на Света Марија Египетска Житието на оваа светителка го напиша ерусалимскиот патријарх Св. Софрониј. Еден свештеномонах, старецот Зосим, се оддалечи еднаш за време на Чесниот Пост во Задјорданската пустина на растојание од дванаесет дена одење. Одеднаш здогледа едно човечко суштество, суво, голо во телото, со коса бела како снег, кое веднаш почна да бега од погледот на Зосим. Старецот долго трчаше додека онаа човечка прилика не прилегна во потокот и не викна: „Авво Зосиме, прости ми заради Господ, не можам да ти се обратам, зашто сум гола жена!“ Тогаш Зосим ѝ ја дофрли својата горна наметка и таа му се јави. Старецот беше застрашен од звукот на своето име што го изговорија усните на таа непозната жена. На негово долго настојување жената му го раскажа своето житие. Таа била родена во Мисир и од својата дванаесетта година почнала да живее развратно во Александрија и во разврат поминала цели седумнаесет години. Гонета од блудниот телесен оган еден ден седнала на кораб што пловел за Ерусалим. Кога пристигнала во Светиот Град, посакала и таа да влезе в црква и да му се поклони на Чесниот Крст, но некоја невидлива сила ја задржувала и не ѝ допуштала да влезе. Во голем страв погледнала во иконата на Пресвета Богородица во припратата на црквата, молејќи се кон Пречистата да ѝ дозволи да влезе и да го целива Чесниот Крст, исповедајќи ја својата грешност и нечистотија, а ветувајќи дека по ова ќе појде таму каде што ќе ја упати Богородица. Тогаш ѝ било дозволено да влезе в црква. Откако го целивала Чесниот Крст повторно излегла во припратата пред иконата и и` се заблагодарила на Пресвета Богородица, но во тој миг чула глас: „Ако го преминеш Јордан, ќе најдеш мир!“ Таа веднаш купила три леба и тргнала кон Јордан, каде што стигнала истата вечер. Утредента се причестила во манастирот на Св. Јован и ја преминала реката. Во пустината поживеала цели четириесет и осум години, во преголеми маки, во страв, во борба со страсните помисли како со диви ѕверови. Се хранела со зелје. Сега таа го замоли Свети Зосим идната година да дојде на брегот на Јордан и да ѝ донесе Причест, ветувајќи му дека ќе дојде да се причести. Следната година авва Зосим дојде на брегот носејќи ѝ Света Причест, а се чудеше како светителката ќе го премине Јордан. Во тој миг виде на блесокот од месечината дека таа дојде до реката, ја прекрсти и појде по водата како по суво. Кога ја причести, го замоли идната година да дојде кај истиот оној поток каде што се видоа првпат. Авва Зосим појде и на она место го најде нејзиното мртво тело, а над главата натпис: „Погребај го, авво Зосиме, на ова место телото на смирената Марија, предај му го правот на правот, се преставив на први април, во ноќта на спасоносното Христово страдање, по причестувањето со Божествените Тајни“. Од овој натпис авва Зосим го дозна прво нејзиното име, а второ страшното чудо дека таа претходната година, истата онаа ноќ кога се причести, стасала до овој поток до којшто тој мораше да патува дваесет дена. Вака Зосим го погреба телото на чудесната Светителка Марија Египетска. А кога се врати во манастирот, ја раскажа целата историја на нејзиниот живот и чудото коешто самиот го виде од неа. Така ја прослави Господ покајаната грешница. Света Марија се споменува и во петтата недела на Чесниот Пост. Во тие денови Црквата им ја предочува на верните како пример за покајание. Се упокои во Господ околу 530 година.
Comentarios